บ้านสีดาวเรือง ตำบลปะเหลียน อำเภอปะเหลียน จังหวัดตรัง มีเรื่องราวที่น่าสนใจและน่าทึ่ง ก่อนที่จะกลายเป็นศูนย์เรียนรู้ชุมชนเพื่ออนุรักษ์ต้นน้ำปะเหลียนและแหล่งท่องเที่ยวในเวลาต่อมา ในความสามารถของ บังหมาดเย็น แสงกุล เจ้าของบ้านวัย 76 ปี ที่เชื่อว่า ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ หากมีความพยายามแล้ว
การเดินทางมาเที่ยวบ้านสีดาวเรือง ไม่ยาก ห่างจากตัวเมืองตรังประมาณ 50 กิโลเมตร และอยู่ใกล้กับน้ำตกโตนตก ถ้าเห็นป้าย บ้านสีดาวเรือง หรือ น้ำตกบัณฑิต หรือ ซอยบ้านสีดาวเรือง ม. 2 เลี้ยวเข้าไปได้เลย ระหว่างทางจะผ่านต้นยางพาราที่เรียงรายขนาบสองข้างทางสวยงาม จน MRBADBOY อดใจไม่ไหว ขอหยุดรถเพื่อลงไปถ่ายรูป ต้นยางกับถ้วยรองน้ำยางพารา
เมื่อลงจากรถและมองไปยังเป้าหมายของเรา ไม่เห็นบ้านสักหลัง มีแต่ความเขียวขจีของต้นไม้หลากหลายชนิด ทั้งต้นไม้ยืนต้นและไม้ประดับ รวมถึงมอสที่กระจัดกระจายไปทั่ว บ่งบอกถึงความอุดมสมบูรณ์ของพื้นที่นี้ และให้ความรู้สึกสดชื่นสบาย
เราเดินผ่านทางเข้าที่ทำจากท่อนไม้ 2 ต้นเป็นฐานลงดินและหนึ่งต้นบนที่เชื่อมฐาน พร้อมกับมุงสังกะสีหนึ่งแผ่นและหลอดนีออน เพื่อส่องป้ายแกะสลักชื่อสีขาว บ้านสีดาวเรือง ที่แขวนอยู่ ติดกับฐานไม้สองต้นจะเป็นรูปปั้นของชาวเผ่าซาไกกำลังถือไม้กระบองและหิ้วปลา 2 ตัว
และแล้ว MRBADBOY ก็ได้เห็นบ้านสีดาวเรืองแล้ว กับได้หยุดอ่านความเป็นมา บ้านสีดาวเรือง ได้ถูกสร้างขึ้นในปี 2515 ว้าวเกือบ 50 ปีแล้ว บนเนื้อที่ 22 ไร่ และลุงหมาดเย็นได้ประกอบอาชีพทำนาเป็นเวลา 14 ปี แต่ไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร เนื่องจากพื้นดินทั้งหมดเป็นกรดและน้ำเป็นกำมะถัน ก่อนที่ได้แรงบันดาลใจเกี่ยวกับความพออยู่พอกิน ตามแนวทางพระราชดำริเศรษฐกิจพอเพียง ของในหลวง รัชกาลที่ 9
ลุงหมาดเย็น เล่าด้วยภาษาใต้ท้องถิ่น ที่ MRBADBOY ฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้บ้าง แต่โชคดีที่มากับ ดร. ประพล วิระพรสวรรค์ ประธานกรรมการบริหาร กะช่องฮิลล์ เต็นท์ รีสอร์ท (Kachong Hills Tented Resort) ช่วยแปลมาเป็นภาษากลางให้อีกที ว่า “ตอนหนุ่มๆ ก็ทำนาเหมือนคนอื่นๆ ซื้อควายเหล็ก พอไถลงไปเท่านั้นเจอแต่หินปูนทราย ปลูกข้าวลงไปได้แค่โคนต้น ปกติเขาทำนากัน 3-4 เดือน แต่ลุงใช้เวลา 8 เดือนกว่า ทนทำอยู่ 14 ปี เปลี่ยนมาปลูกต้นยาง แต่ก็ไม่ไปด้วยดี จะปลูกอะไรก็ต้องมีน้ำ งั้นก็ขุดบ่อ ขุดลำน้ำให้ไหลเวียนในพื้นที่ก่อน”
เรื่องราวอันน่าทึ่งได้เกิดขึ้นตรงนี้ เมื่อลุงหมาดเย็นได้เริ่มลงมือลงแรงกายด้วยตัวเองคนเดียว ไม่มีเครื่องจักรใดๆ ขุดสระน้ำขึ้นมา 3 บ่อ และขุดร่องน้ำเพื่อให้น้ำจากต้นน้ำไหลผ่านได้สะดวก แต่สิ่งที่น่าทึ่งที่เกิดขึ้นกับชายคนนี้ คือ ลุงหมาดเย็นได้ขนหินบนภูเขามาประดับทีละก้อนๆ เพื่อมาทำเป็นฝาย เป็นเวลานานถึง 7 ปี 6 เดือน 10 วัน
จนกระทั่ง บ้านสีดาวเรือง กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจของนักท่องเที่ยว และยังมีอัตลักษณ์ที่น่าศึกษาเป็นอย่างยิ่ง ลุงหมาดเย็นไม่ได้คาดหวังอะไรที่ปลูกลงไปในผืนดิน แต่หวังที่จะปลูกในใจคน ให้หันมาชื่นชมธรรมชาติและหวงแหนทรัพยากรอันมีคุณค่า
การที่จะทำให้บ้านสีดาวเรืองได้รู้จักในวงกว้างมากขึ้น ลุงหมาดเย็น ได้เขียนเนื้อเพลง “บ้านสีดาวเรือง” เพื่อโปรโมทให้นักท่องเที่ยวมาเที่ยวที่นี่ เป็นศูนย์เรียนรู้ชุมชนเพื่ออนุรักษ์ต้นน้ำปะเหลียน และที่สำคัญที่สุด ให้ลูกหลานหันกลับมาหวงแหนธรรมชาติของตัวเองด้วย MRBADBOY ได้อัดวิดีโอขณะที่ลุงร้องสดๆ ให้ฟัง ท่ามกลางธรรมชาติและเสียงลำธารน้ำไหลผ่าน ลุงไม่ได้หวงแหนเนื้อเพลง แต่อยากให้นักแต่งเพลง นักดนตรี หรือนักร้อง ช่วยเอาไปใส่ทำนอง เพื่อเผยแพร่และโปรโมทการท่องเที่ยว เพราะว่าที่นี่ไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ และขาดการสนับสนุนเท่าที่ควร
ขณะที่ MRBADBOY ได้เดินชมพื้นที่โดยรอบของบ้านสีดาวเรือง ได้รู้สึกถึงความร่มรื่นของต้นไม้นานาพรรณ ความเขียวขจีที่มีอยู่เกือบทุกจุด ความชุ่มชื่นของอากาศบริสุทธิ์ กลมกลืนกับเสียงน้ำไหลลดหลั่นเป็นชั้นๆ จากน้ำตกเล็กๆ ที่ลุงหมาดเย็นได้ทำขั้นมาเอง และเรียกมันว่า น้ำตกบัณฑิต ที่น่าสนใจคือ น้ำที่นี่ใสมากและเย็นสดชื่นด้วย
ลุงหมาดเย็นได้เลี้ยงปลาหลากชนิดไว้มากมายในสระน้ำ 3 บ่อ เพื่อไว้กินเองในครัวเรือน ถึงแม้ว่าจะมีเด็กๆ ในชุมชนมาช่วยตกปลามากินอยู่เสมอ แต่ปลาก็ยังมีปริมาณเยอะอยู่
ลุงหมาดเย็นพาเดินมาหยุดและชี้ให้ดูที่แอ่งน้ำเล็กๆ ที่มีกลิ่นกำมะถัน และบอกว่า มีคนมาขอไปทำยารักษาอาการป่วยไข้เป็นประจำ เห็นขอบแอ่งเล็กแค่ฟุตเดียว แต่ลึกเมตรกว่า
ลุงหมาดเย็น บอกว่า นักท่องเที่ยวสามารถมากางเต็นท์นอนที่นี่ได้ด้วย หรือใครที่จะมาศึกษาเรียนรู้ สนใจติดต่อมาได้ที่
บ้านสีดาวเรือง
ตำบลปะเหลียน อำเภอปะเหลียน จังหวัดตรัง
โทร: 095 015 7046
