“เจ๊จง” ปรับกลยุทธ์ในการขายของจนฟื้น

จากชีวิตคนที่กินข้าววันละ 15 บาทกลายมาเป็นเจ้าแม่หมูทอดชื่อดัง “เจ๊จง” หรือ “จงใจ กิจแสวง” มาเล่าเรื่องกลยุทธ์การปรับจุดขายของที่ผ่านมรสุมมาหนักจนเคยคิดสั้น ถูกทาบทามให้ขายยาบ้า ไม่พอเธอคนนี้ยังอาสาและทำหน้าที่ช่วยแนะแนวสอนอาชีพคนในเรือนจำต่อไป เพื่อให้โอกาส และทัศนคติให้ดีกว่าเดิมในรายการ “คนดังนั่งเคลียร์” ทุกวันจันทร์-พฤหัสบดี เวลา 17.15 น. ทางช่อง 8 กดเลข 27

ขายหมูทอดวันละ 100 กิโลกรัม เธอก็เป็นเศรษฐีร้อยล้าน พันล้านสิคะ?

เจ๊ยังไม่เคยเห็นเงินล้าน เจ๊ทำมา 20 ปี อาจารย์รู้ไหมว่า ช่วงตอนโควิด หนูยังต้องเอาบ้านไปจำนองเลยนะ เพื่อที่จะเอาเงินไปปิด OD แล้วให้มีเงินมาสำรองในมือ คือก็กลัวว่าหากลูกคนไหนเป็นอะไรแบบนี้ กลัวเงินไม่พอใช้

ทำไมถึงคิดกลยุทธ์ในการ live ขายของแทนขายหมู?

คือด้วยวิกฤตโควิด จะรู้ว่ายอดขายมันตกลง มันตกอยู่แล้วล่ะ แต่เจ๊มามองว่า เจ๊จะช่วยให้มันมียอดเพิ่มได้อย่างไร เจ๊เห็นหลายๆคนไลฟ์ขายของ เราก็เลยคิดว่าเราก็น่าจะขายได้ ก็มาชวนลูกมาขายของกัน เจ๊ก็ให้ลูกทำว่าใครสั่งอะไร แล้วส่ง เราก็มีหน้าที่ไลฟ์ค่ะ

เจ๊ไม่มีเงินสดหมุนเวียนเลยเหรอคะ?

ไม่มีจริงๆ แต่ว่าพูดไปไม่มีใครเขาเชื่อหรอกอาจารย์ คือตอนนั้นที่หมุนเวียนมันก็จะมีแต่เงิน OD ใช่ไหมคะ เงิน OD ก็อย่างที่รู้ว่าดอกเบี้ย เราก็มองว่าบ้านหลังนี้ ที่เราผ่อนมันเหลืออีกแค่ 2 หมื่นกว่า เจ๊ก็โทรไปคุยกับแบงก์ว่าจะกู้เพิ่มได้ไหม เพื่อต้องการเอามาถือเงินสำรองไว้ เพราะเราไม่รู้ว่า เราจะต้องอย่างไรต่อ เพราะช่วงนั้นเจ๊ก็เป็นโควิด กักตัวอยู่ด้วย จะได้เอาเงินนี้ไปปิด OD ค่ะ

เจ๊จงลำบากมากขนาดไหน?

ลำบากแบบไม่เหลืออะไรเลย คือไม่เหลือเลย แม้กระทั่งครอบครัว เล่าได้ค่ะ มาถึงวันนี้เจ๊ถือว่ามันเป็นประสบการณ์ คือเมื่อก่อนมันหมดแบบไม่เหลืออะไรเลย ลูกไม่มีจะกิน ต้องไปเซ็นของเขามาให้ลูกกิน ตัวหนูเองหิวข้าวมากเลย เดินมาเห็นข้าวมันไก่ขายชามละ 15 บาท น้ำฟรี เรารู้แหละ เรากินอันนี้เราโอเค เรารอดแล้ว คือตอนนั้นลูก แม่ก็แบ่งกันไปเลี้ยง คนนั้นเลี้ยงให้ คนนู้นเลี้ยงให้กัน แล้วมันเหลือเราที่ยังดิ้นรนอยู่ เราก็กินข้าวมันไก่อันนี้ เราก็มีความรู้สึกว่า อย่างพอเห็นคนมาที่ร้านอย่างนี้ ไม่มีก็อยากให้เขากิน คือเหตุผลที่เราเป็นคนใจดี? ไม่นะ หนูไม่ได้เป็นคนใจดี หนูไม่ได้เป็นคนดี แต่ว่า หนูพอเห็นแล้วมันอดไม่ได้อาจารย์ หนูเคยขายของ หนูยืนขายแล้วเห็นผู้ชายคนนี้ สมัยก่อนสมมติว่าเกี๊ยวกุ้งตัวละ 5 บาท ถ้าข้าวกินที่ร้านจะเริ่มต้น 1 บาท เขากินเกี๊ยวกุ้งกับข้าว 1 จาน 6 บาท แล้วข้าวเติมฟรี มีผัก มีแป้งทอด เขาก็เติมข้าวให้เต็มชาม แล้วเขาก็กิน ใส่น้ำจิ้มเยอะๆ แล้วเกี๊ยวยังไม่กิน แล้วมาเติมข้าวอีก 1 จาน อาจารย์คิดดูสิ น่าสงสารไหม

เจ๊จงเป็นคนเครียดง่าย จนต้องกินเหล้า กินยานอนหลับ?

เมื่อก่อนหนูนี้ลำยองเลยค่ะ คือด้วยปัญหาอะไรหลายอย่าง ถ้าเมื่อก่อนอาจารย์อยู่ใกล้หนูนะ อาจารย์ได้กินกับหนูแน่ อาจารย์รู้ไหม ขนาดหนูไม่มีกินนะ หนูไปกับเพื่อน ตามเขาไป เช้าตื่นมา ถามตัวเองว่า เมื่อคืนกูไปกินที่ไหนมาว่ะ จริงค่ะ ด้วยปัญหา หนูทุกข์แบบว่า ทำไมความทุกข์มันเกาะอยู่ข้างเตียงกูไม่ไปไหนเลยว่ะ แล้วหนูเคยกินยานอนหลับ คืนกิน ตื่นกิน จนไม่รู้ว่ามันวันอะไร จนเขาต้องซ้อนกัน เคยกินหลายเม็ดนะ แต่ไม่ตาย สงสัยยังไม่หมดกรรม

เคยคิดจะฆ่าตัวตาย?

ด้วยมันเครียดหลายๆอย่าง จนอยากจะผูกคอตาย พอเราเดินเข้าห้อง มันเหมือนความรู้สึกว่า พอเราเห็นอะไร อันนี้ก็น่า อันนั้นก็น่า แต่สุดท้าย เจ๊ไปปฏิบัติธรรม พระอาจารย์ท่านบอกใครมีอะไรอยากถาม เราก็ถาม พระอาจารย์ท่านบอกว่า ด้วยความที่เราไปอยู่ที่จุดนั้น ทำงานนั้นนานๆ แล้วให้ออกจากจุดนั้นไปเที่ยว แล้วเราก็ลืมไปเลยนะ อยากจะบอกทุกคนเลยว่าเราลองออกมาจากจุดที่เราอยู่ ไปเที่ยวหรืออะไรก็ได้ มันจะลืมในสิ่งที่เราอยากจะทำ

สงสารและให้กำลังใจผู้ต้องหาคดีค้ายาเสพติด?

อาจารย์รู้ไหม ตอนที่หนูแย่ๆ เคยมีคนพานายมาหา จะให้หนูค้ายานะ หนูยกมือไหว้เขา แล้วหนูขอ อย่าให้หนูทำเลย เพราะว่าสมัยก่อนหนูอยู่แฟลต แต่ละคน เราก็รู้อยู่นะคนไหนทำ เรารู้เลยนะห้องนี้ขาย บ้านนี้ขาย เราอยู่ในดงเลยนะคลองเตย 70 ไร่ หนูยอมที่จะอดดีกว่า และหาอะไรที่เราถนัดทำดีกว่า

คนบางคนต้องกลับเข้าไป เพราะไม่มีใครให้โอกาสและสังคมไม่ยอมรับ?

เจ๊มองว่า บางครั้งสังคมกลัว กับการที่เรารู้ว่า คนนี้เคยผ่านกับการอยู่ในเรือนจำออกมา แต่เจ๊อยากจะบอกว่ามันไม่ใช่ทุกคนที่รู้สึกแบบนั้น อย่างพี่ที่ส่งของให้ที่ร้านเป็นวินมอเตอร์ไซด์ เขาก็ออกมา มีเมีย มีลูก เขาก็ตั้งใจทำมาหากินดีนะ คือบางครั้งเจ๊เข้าใจกับบางคนที่กลัวกับสิ่งที่มันจะเกิดขึ้น หรืออย่างทุกวันนี้จะมีที่ครัวตั้งต้นดี ตึก DIJ ตรงข้ามศูนย์ราชการ เขาจะเอาพี่ๆที่ผ่านมาจากผู้ก้าวพลาด ทางครัวตั้งต้นดี จะให้เจ๊ไปขายที่นั้น เพื่อจะให้จ้างพี่ๆเขาทำงาน เจ๊ก็เลยบอกว่า อย่าเลยกับการที่เราจะไปจ้างเขาวันละ 350-400 บาท เดี๋ยวเขาก็จะกลับไป เพราะเขาไม่พอกินอยู่แล้ว คนที่มันมีลูกมีเมียมันก็ไม่พอกินถูกต้องไหม หนูก็บอกว่าเอางี้ไหม เอาแบรนด์หมูหนูไปขายได้เลย แต่ถ้าทำหนูเสียหนูไม่ให้นะ แล้วทางครัวตั้งต้นดีดีใจใหญ่เลย เขาก็ตกลง เขาก็จะมีพี่เมฆเป็นคนดูแล ก็จะเอาพี่ๆไปอยู่ในร้าน จะมีหลายๆร้าน มีหมูทอด ตามสั่ง แล้วเดือนเดือนนึงก็จะแบ่งกำไรให้กับเด็กๆพวกนี้ ก็อยากให้ไปช่วยกันอุดหนุนนะคะ

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *