“สกุล อินทกุล” เชื่อมดอกไม้กับสังคมและวัฒนธรรม

“สกุล อินทกุล” (Sakul Intakul) ศิลปินนักจัดดอกไม้ที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ ได้สร้างสรรค์ผลงานศิลปะทั้ง 2 มิติ และ 3 มิติ ที่เปรียบคนเสมือนดอกไม้ร้อยประสานแต่ละคนในสังคมและวัฒนธรรมของมนุษย์ ในนิทรรศการครั้งที่สองที่มีชื่อว่า “Flower and Cosmos: The Universe Within (2)” ชั้น 3 ริเวอร์ ซิตี้ แบงค็อก หลังจากครั้งที่แรกที่หอศิลป์ ละลานตา ไฟน์อาร์ต เมื่อไม่นานมานี้

ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ทำงานในเชิงศิลปะ

จริงๆ เราก็ทำมาตลอด เพราะมันเป็นงานครีเอทีฟและการจัดดอกไม้ในงานใหญ่ๆ ผมก็ดูว่ามันก็เป็น Exhibition คล้ายๆ เรา Treat มันเป็น Exhibition อยู่แล้ว ครั้งนี้เป็นครั้งที่สอง หลังจากที่ละลานตา ถือว่าเป็น Full Scale Art Exhibition

จากนักจัดดอกไม้สู่ศิลปิน

จริงๆ มันทำอยู่ตลอดเวลา มีคนมาให้ผมทำงานปติมากรรมที่นู้นที่นี่ ผมก็ทำเป็นดอกไม้ใหญ่กับโครงเหล็กประกอบไปด้วยสองโค้งสะท้อนน้ำเป็นรูป 8 ไปทำที่ไทเป ก็ทำเป็นวงซ้อนกันสองวงพูดถึง Connection หรือ Bond ใหญ่มหึมา

คอนเซ็ปต์ของงานครั้งนี้

เห็นมีตาข่ายหมดใช่มั้ย ก็จะมัดเป็นตาข่ายดอกไม้ไทย ผมมองดอกไม้ 1 ดอกหมายถึงคน 1 คน ดอกไม้ทำให้เกิดตาข่ายดอกไม้ ความสัมพันธ์ คนแต่ละคนรวมกันก็เป็นวัฒนธรรมและอารยธรรม มันก็ทำให้เกิดจักรวาล ฉะนั้นเราพูดถึงความสัมพันธ์ที่เล็กที่สุดก็คืออะตอม มันก็มีความสัมพันธ์กันอยู่ เกี่ยว Bond กันทำให้เกิด Material โน่นนี่นั้น แม้แต่จักรวาล ดวงดาว ก็สัมพันธ์กัน อยู่ได้ด้วยอากาศที่ Support สิ่งที่อยู่ในจักรวาลทั้งหมด มองเห็นหรือมองไม้เห็นก็มีความสัมพันธ์กันอยู่ มีคนทำผ้าให้ มีคนทำไอโฟนให้ มีคนทำกระเป๋าให้ มีคนทำกล้องให้ ทุกอย่างผ่านมือคนหมด นั่นคือความสัมพันธ์ที่เรามองไม่เห็นแต่อยู่ตรงนั้นตลอดเวลา มีคนทำกับข้าวให้กิน มีคนหุงข้าวให้กิน ทุกๆ อย่างมีคนทำให้หมดเลย

ดอกไม้แต่ละดอกมีการสื่อถึงความแตกต่างอย่างไร

ดอกไม้คือดอกไม้ที่ชอบและฟอร์มสวย และก็ดอกไม้ที่สื่อจริงๆ คือ ดอกรักและดอกไม้เล็กๆ ที่รวมตัวกัน เรามองดอกไม้เป็น 1 ยูนิตซึ่งมาประกอบเป็นสิ่งที่ใหญ่ ประกอบขึ้นมาเป็นวัฒนธรรม

ไอเดียของประติมากรรมนี้คืออะไร

พวงมาลัยแขกที่เอามาผูกกันเรียงๆ และก็ Inspire มาทำให้เกิด อันนี้เป็นตาข่ายดอกไม้ เหมือนดอกไม้มาต่อกันสองดอก

ทำใมโฟกัสที่ความเชื่อมกัน

ก็งานวัฒนธรรมดอกไม้ไทย การเชื่อมต่อของหน่วยเล็กๆ เอากลีบดอกไม้มาเย็บ ถัก ปัก ร้อย เกิดมาเป็นงานที่ใหญ่ขึ้นมา มันก็เหมือนกับการที่เรา ทุกอย่างมันต้องมีการรวมกัน มันถึงจะเกิดเป็นชิ้นงาน เกิดผล เกิดความน่าตื่นตาตื่นใจ ความประทับใจ เกิดสิ่งต่างๆ ในโลกนี้ มันต้องสัมพันธ์กัน มันต้องประกอบกัน ไม่มีสิ่งใดที่สามารถดำรงอยู่ได้โดยลำพัง ไม่ว่าในระดับใดของจักรวาล จากอะตอมจนกระทั่งจักรวาล สิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิต Animate หรือไม่ animate

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *